maandag 21 januari 2008

Tempus fugit

Heb jij het al meegemaakt?

Iemand ontmoeten voor wie je impulsief wílt zijn?
Iemand hebben bij wie je je helemaal op je gemak voelt, bij wie je helemaal geen remmingen ondervindt om te zeggen wat er in je hoofd omgaat?
Iemand leren kennen van wie je wel denkt dat ie je op een diepe manier volkomen begrijpt, ook al ben je bang om dat op het prille begin toe te geven?

Heb jij het al meegemaakt?

Iemand zo tof vinden dat je slechts positieve dingen over hem wilt zeggen?
Iemand nooit kwijt willen ook al ken je hem van haar noch pluim?

Heb jij het al meegemaakt?

Dwepen met iemand en denken dat het daar te vroeg voor is?

"En dan?" - vraag ik dan schouderophalend.

Ergens diep vanbinnen zegt mijn rationele ik mij dat deze ontluikende bloem evengoed zo plots kan verwelken als ze ontstaan is. Dat ik binnen de kortste keren gekwetst kan worden, ergens eenzaam in een grijze wereld overblijf, met een huilende bloem in mijn handen.

Maar, wordt er niet gefluisterd dat het net pijn is waardoor je beseft dat je leeft?
Is een leven zonder pijn of verdriet wel een volwaardig leven?

Al die dingen flitsen tegenwoordig door mijn hoofd.

En ik ben gelukkig.

Liefs

°

1 opmerking:

Anoniem zei

Ha leuk je hebt het reactieformulier aangepast!

't zal al een stuk gemakkelijker gaan om te reageren!

Voorlopig heb ik geen commentaar maar dat zal niet altijd zo blijven pas maa op!

Wanneer zie ik je nog eens ?

liefs
MJ