Tempus fugit

Heb jij het al meegemaakt?

Iemand ontmoeten voor wie je impulsief wílt zijn?
Iemand hebben bij wie je je helemaal op je gemak voelt, bij wie je helemaal geen remmingen ondervindt om te zeggen wat er in je hoofd omgaat?
Iemand leren kennen van wie je wel denkt dat ie je op een diepe manier volkomen begrijpt, ook al ben je bang om dat op het prille begin toe te geven?

Heb jij het al meegemaakt?

Iemand zo tof vinden dat je slechts positieve dingen over hem wilt zeggen?
Iemand nooit kwijt willen ook al ken je hem van haar noch pluim?

Heb jij het al meegemaakt?

Dwepen met iemand en denken dat het daar te vroeg voor is?

"En dan?" - vraag ik dan schouderophalend.

Ergens diep vanbinnen zegt mijn rationele ik mij dat deze ontluikende bloem evengoed zo plots kan verwelken als ze ontstaan is. Dat ik binnen de kortste keren gekwetst kan worden, ergens eenzaam in een grijze wereld overblijf, met een huilende bloem in mijn handen.

Maar, wordt er niet gefluisterd dat het net pijn is waardoor je beseft dat je leeft?
Is een leven zonder pijn of verdriet wel een volwaardig leven?

Al die dingen flitsen tegenwoordig door mijn hoofd.

En ik ben gelukkig.

Liefs

°

Enthousiasme en nieuwjaarsdiarree

Natuurlijk weer vrij typisch van mezelf. Ik ben net met een blog begonnen en er nog dolenthousiast over. De vraag is alleen hoe lang het zal duren eer het mij niet meer kan schelen of ik überhaupt nog iets publiceer.

Hoe het ook zij, hier volgt nog maar een lading gedachtendiarree.

Vandaag is mij op mijn werk zeker vijftien keer het allerbeste voor 2008 toegewenst, zowel door collega's als door klanten. Heus een mooi gebaar, ik vraag me enkel af in hoeverre dat gemeend is. Kan het hun echt schelen of ik slaag in mijn studies, of ik gelukkig ben, of mijn familie gezond is? Of algemener: ondermijnt beleefdheid eerlijkheid? Is het wel ethisch correct om zomaar iedereen het allerbeste toe te wensen, zonder dat te menen? Stel dat mijn jaar op een sisser uitloopt, kan ik hun dat dan kwalijk nemen? Wat baat het om iedereen zulks toe te wensen?
Dit in mijn achterhoofd denkende, heb ik mij beperkt tot het eenvoudige "bonne année" en de traditionele drie kussen (bij de collega's dan). Je kunt niet zomaar niets antwoorden, waardoor ik terug bij mijn stelling aankom: de beleefdheid verplicht mij om tegen die mensen te liegen. Versta me niet verkeerd, ik wens die mensen heus niet iets slechts toe, mijn motieven zijn niet egoïstisch of onverschillig. De vraag is "Wat maakt het uit?". Zal het leven van die mensen een andere loop nemen omdat ik (of eender wie) hun het allerbeste toegewenst heb?

Hoe zwartgallig die gedachten ook mogen zijn, uiteindelijk zou ik niet willen dat met al dat gewens opgehouden wordt. Het eenvoudige gebaar om iemand het allerbeste toe te wensen, al dan niet gemeend, is eigenlijk best geweldig.
En dat brengt mij tot mijn eindconclusie over de nieuwjaarswensen, welke zelfs uitgebreid te extrapoleren valt: Stel iets dat een glimlach op je gezicht tovert niet in vraag.

Gelukkig Nieuwjaar!
Guten Rutsch!
Bonne Année!
Happy New Year!
С Новым Годом!
Hyvää Uutta Vuotta!
Gott Nytt År!

Liefs
°

Alle begin is moeilijk

Bij het begin van een nieuw jaar horen blijkbaar (goede) voornemens. Zo werden we opgevoed, zo zal het zijn totdat de laatste dagen van moedertje Natuur geteld zijn. Wie mij gisteren vroeg wat mijn goede voornemens waren, kreeg het adremme antwoord dat ik er geen had. 2007 is een geweldig jaar geweest en ik kan alleen maar hopen dat 2008 aan de hoge verwachtingen zal voldoen. De eerlijkheid gebiedt mij echter toe te geven dat één zaak beter kan - hoewel. Beter kunnen is veel gezegd, ik heb er grip noch vat op. Ik kan alleen maar mijmeren en hopen. Dat er op elke pot slechts een dekseltje past, vind ik on- en waanzin. Ik vind het ook niet nodig op mijn jonge leeftijd hét dekseltje te vinden. Niettemin verlangt mijn hart ende ziel naar net die ervaring. Ook al had 2007 een schamel vruchtje van de potten-en-dekseltjesboom in de vorm van R. afgeworpen, teleurstelling bleek het enige resultaat.

Dit gezwets roept echter de drang bij me op om te citeren.

Muistelen silmiäsi ja käsiäsi, kun puhuit minulle tulevaisuudensuunnitelmistasi valkeina öinä.
Ne yöt olivat täynnä taikaa.
Nyt minusta tuntuu, että olen vain uneksinut.

Ik herinner mij jouw ogen en handen, toen je mij vertelde over je toekomstplannen tijdens onze slapeloze nachten.
Die nachten zaten vol magie.
Nu schijnt het mij alsof ik slechts gedroomd heb.

Maar goed. Genoeg over mij en mijn gevoelenscentrifuge.

Dit blog wordt een weerspiegeling van wat er in mij aan de hand is.
Wat er mij bezighoudt.
Wat ik wil delen met de wereld.

Liefs

°